Ik las drie prentenboeken: Kersenhemel, Mevrouw Justien & Het verhaal van de reuzenschildpad

Soms dwaal ik wat door de bibliotheek en kom ik uit bij een afdeling waar ik bijna nooit kom. Bij de prentenboeken op de kinderafdeling bijvoorbeeld. Ik neusde wat in de boeken daar (en ontweek ondertussen een peuter) en nam uiteindelijk drie prentenboeken mee die me vooral aanspraken vanwege de illustraties. Mijn doel was eerst namelijk niet om ze per se te lezen, maar vooral om er tekeninspiratie uit op te doen. En om te kijken hoe illustratoren dieren tekenen, want dat kan ik zelf nog niet zo goed. Lang verhaal kort: ik las de prentenboeken toch, want ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om ze ongelezen terug te brengen.

Kersenhemel – Jef Aerts (illustraties: Sanne te Loo)

Jef Aerts heeft aardig wat boeken op zijn naam staan, zoals De blauwe vleugels en Vissen smelten niet. Hij won meerdere Zilveren Griffels voor zijn boeken. Hoe dan ook, ik had nog nooit iets van hem gelezen. Ik wil De blauwe vleugels ook nog graag lezen, maar vond onverwachts Kersenhemel tussen de prentenboeken in de bieb. En door de geweldige illustraties van Sanne te Loo moet ik ‘m wel meenemen.

Eerst even over het verhaal. We volgen Adin en Dina, die allebei in een heuvelachtig dorp wonen vol kersenbomen. Dina en haar vader wonen in een groot huis met een boomgaard, Adin en zijn moeder wonen in een caravan onder aan de heuvel. Als het de tijd rijp is, plukt Adin’s moeder vruchten op de boomgaard – van kersen tot abrikozen. De kinderen klimmen ondertussen in de bomen en eten kersen. De pitten van de opgegeten kersen planten ze overal, zodat er weer nieuwe bomen zullen komen. Dat doen ze niet alleen in de boomgaard, ook tussen de stoeptegels in het dorp. Of bij ‘het strookje groen bij de bakkerij’. Alles lijkt geweldig te gaan, totdat Adin naar de stad moet verhuizen omdat zijn moeder daar gaat werken. Gelukkig zoeken de twee vrienden elkaar daar op, maar ze missen elkaar wel.

‘Ga je echt weg?’ vraagt Dina.
‘Ja,’ zucht Adin.
‘Zie ik je nog?’
‘Weggaan is als terugkomen, zegt mama. Maar dan omgekeerd.’
Dina haalt haar schouders op.
‘Ik haat omgekeerd,’ zegt ze.
– Uit: Kersenhemel, Jef Aerts

Het verhaal is ontzettend schattig en hoopvol. Je voelt de vriendschap tussen Adin en Dina direct. Naast het verhaal, wil ik het nog even hebben over de FANTASTISCHE illustraties van Sanne te Loo die zo goed aansluiten op het verhaal van Aerts. Het komt daardoor nog meer tot leven. Je ziet in de tekeningen de lente en de zomer in elkaar overgaan, het herfst en winter worden, waarna de lente weer aanbreekt. Het is zo mooi gedaan. Ik was vooral onder de indruk van de huizen in het dorp en het appartementenblok in de stad waar Adin gaat wonen (ik teken zelf graag huizen na), maar ook de kersenbomen en het heuvelachtige landschap zijn prachtig. Ik ben echt onder de indruk en zou willen dat ik zo goed kon tekenen als Te Loo. De illustraties krijgen zeker 5 sterren, het verhaal geef ik 3,5 sterren. Conclusie: Kersenhemel is een prima prentenboek dat het thema verhuizen goed en hoopvol weet te vertellen. Zeker leuk om voor te lezen (maar ook heerlijk om er net zoals ik bij weg te dromen).

Cijfer: 7+
Sterren: 3,5

Mevrouw Justien: een verhaal over troost – Isabelle Desegher (illustraties: Ann De Bode)

Mevrouw Justien daarentegen was niet het prentenboek waar ik op hoopte. De mixed media-illustraties zijn tof gedaan. Je ziet direct dat er veel technieken zijn gebruikt. Zo staat er op een pagina zelfs een kartonkleurig blaadje met daarop twee geschilderde vogeltjes. De rest is vooral digitaal gedaan of met kleurpotlood, vermoed ik. Hoe dan ook, Mevrouw Justien is qua illustraties erg leuk, maar qua verhaal veel te cliché naar mijn smaak. Een korte samenvatting zodat je een idee hebt waar het over gaat:

Mevrouw Justien mist haar man, meneer Emiel. Er zit een leeg plekje in haar buik. Een heel klein gaatje. Hoe kan mevrouw Justien het gaatje vullen? Bij de tandarts? Door veel te eten? Door te praten met vriendinnen? Niets lijkt te helpen. Tot mevrouw Justien een piepklein winkeltje ontdekt. In de rekken vol boeken vindt ze troostende woorden. Mevrouw Justien neemt ze mee naar huis.

Dit klonk leuk, maar viel tegen. Jammer, want het thema rouw is natuurlijk erg belangrijk om te bespreken in kinderboeken. Hoewel ik denk dat Mevrouw Justien zeker bij andere mensen in de smaak zal vallen, was het echt niet mijn ding. Teveel open deuren. Ik had gehoopd dat het winkeltje waar Justien naartoe gaat een magisch element zou bevatten, maar dat bleef uit. Dit prentenboek gaf ik daarom 2 sterren. 1 ster extra voor de illustraties, want die zijn leuk gedaan en ook even wat anders dan wat ik normaal zie bij kinderboeken.

Cijfer: 4
Sterren: 2

Het verhaal van de reuzenschildpad – Sabina Radeva

De evolutietheorie uitleggen aan kinderen lijkt een onmogelijke opgave, maar het is Sabina Radeva zeker gelukt met dit boek. Door de prachtige illustraties (echt, wauw) en interessante vragen als ‘waarom is een reuzenschildpad zo groot?’, ‘bestaan er pony’s met strepen?’ en ‘hebben mensen een staartbotje?’ vlieg je door het boek heen. Je wilt alle informatie in je opnemen. Ik vond het heel boeiend en geef het boek vier sterren. Aan het einde is er meer tekst en soms staan er te ingewikkelde woorden in, maar ondanks dat is het zeker een aanrader voor wat oudere kinderen. Of gewoon als je net zoals ik zin hebt om een mooi prentenboek te lezen, haha.

Cijfer: 8
Sterren: 4

Ik hoop dat je het leuk vond om deze korte recensies over drie prentenboeken te lezen. Misschien doe ik dit wel eens vaker!