Recensie: Niets – Maaike Helmer

Maaike Helmer is journaliste en begon een paar jaar geleden Stressed Out, het eerste online magazine over stress. Nu is er ook een boek van haar uit, namelijk Niets. Hierin doet ze haar persoonlijke verhaal en vertelt ze onbeschaamd over alles – van modellencarriêre en pestverleden tot het opzetten van haar platform. Dit vond ik van Niets.

Meer niets in tijden van alles

In deze tijden waarop alles kan, zijn we steeds meer op zoek naar innerlijke rust. Wat als die rust eigenlijk al voor het oprapen ligt, maar wij het niet meer zien? Maaike Helmer zocht in deze drukke doorgedraaide maatschappij naar meer kalmte in hoofd en lijf. En dat ging met (hard) vallen en opstaan. In Niets laat ze zien hoe een pestverleden, een internationale modellencarrière, het krijgen van een chronische aandoening, een journalistieke loopbaan en een burn-out haar bijna kapotmaakten, maar haar uiteindelijk brachten bij een oude Japanse filosofie. Een wonderlijk simpel inzicht, dat haar nu dagelijks meer rust geeft dan ze ooit had kunnen vermoeden. Dit boek gaat over meer niets in tijden van alles.

Een kwetsbaar persoonlijk verhaal

Ik wilde dit boek lezen omdat ik zelf een burn-out heb gehad en Maaike en haar platform al een tijdje volg. Maar dit boek gaat over zoveel meer dan een burn-out alleen. Het is echt het persoonlijke verhaal van Maaike Helmer en dat begint in de tijd dat ze als kind werd gepest. Ze laat niets achterwege en stelt zich onwijs kwetsbaar op om op deze manier over de naarste momenten uit haar leven te vertellen. Na een tijdje begon ik te wennen aan de bloemrijke schrijfstijl van Maaike en kon ik het boek echt waarderen.

‘Wat knap is aan Niets is dat de auteur heel goed kan in- en uitzoomen

Wat knap is aan Niets is dat de auteur heel goed kan in- en uitzoomen. Maaike vertelt tot in detail over hele kleine momenten – een roodborstje die ze ziet als ze op een bankje zit, een cappuccino waarbij er in het schuim onverwachts een hartje zit, haar dochter die betoverend naar de wereld kijkt en grappige en wijze dingen zegt. Momenten van ‘niets’ of, zoals ze mooi omschrijft: ‘Tussenruimte. Tussentijd. (..) Anders dan bij mindfulness, waar je ‘in het huidige-nu-moment bent’ en dan vooral zo oordeelroos mogelijk bent, vind ik het heerlijk om mijn ‘onbestaande tijd’ te markeren, te benoemen in mijn hoofd en juist wel een – positief – oordeel aan die momenten te verbinden. Dankbaarheid. Verwondering. Ik maak kostbare, kleine herinneringen door deze momenten waarin niets toch iets bevat, te eren.’ Tegelijkertijd kan ze goed uitzoomen, de grote lijnen van het geheel benoemen en gaat het over over universele thema’s zoals rouw en vriendschap. Daardoor is het erg herkenbaar.

Kleine momenten markeren

Eigenlijk ben ik behoorlijk te spreken over Niets. Mij sprak vooral het tweede deel van het boek aan, over de burn-out en de spirituele crisis van de auteur. Zo ontdekt ze bijvoorbeeld het Japanse begrip ‘Ma’, wat zoiets als ‘tussenruimte’ betekent. Dat vond ik heel mooi om te lezen, omdat ik er zelf ook iets aan heb. Qua inhoud miste ik niet veel, qua vormgeving had het wel fijner geweest als de indeling wat duidelijker was. Nu liep het ook wel natuurlijk in elkaar over, maar is het terugzoeken van bepaalde alinea’s lastiger. En daar hou ik nu juist zo van!

Alle dingen die Maaike heeft meegemaakt in haar leven worden duidelijk geanalyseerd, worden met elkaar verbonden en komen uiteindelijk samen in de slothoofdstukken

Tenslotte wil ik afsluiten met een quote uit het boek die ik erg mooi vond. ‘Mijn dochter markeert momenten, die voor mij niets zijn. Die ik niet meer zie. Omdat ze voor mij overal tussen vallen. Tussen wat ik als ‘het leven’ zie. Als volwassene markeer ik alleen nog maar de grote momenten van het leven. Huwelijken. Geboortes. Overlijden. Waarom markeer ik de kleine momenten eigenlijk niet meer?’

Conclusie: ik zou je Niets zeker aanraden. Het is een kwetsbaar en persoonlijk boek, vol wijsheden over stress en het leven in het algemeen waar iedereen iets aan heeft. Hoewel ik af en toe nog best meer over de burn-out had willen lezen (daar is haar online magazine natuurlijk meer voor), geef ik het boek vier sterren. Alle dingen die Maaike heeft meegemaakt in haar leven worden duidelijk geanalyseerd, worden met elkaar verbonden en komen uiteindelijk samen in de slothoofdstukken. Ik vond het erg mooi, soms zelfs ontroerend. Zoals ik al zei: aanrader. Ook als je zelf niet met deze dingen te maken hebt gehad, want je haalt er ongetwijfeld iets uit voor jezelf.

Cijfer: 7,5
Sterren: 4