Recensie: Het Zomerhuis – Ann Brashares

Veel personages, een ingewikkelde familie en een zomerse setting: Het Zomerhuis van Ann Brashares is een verhaal waar je echt even in moet komen. Je leest veel losse flarden, springt van personage naar personage – maar uiteindelijk kom je in een soort zomerse versie van Goede Tijden, Slechte Tijden terecht. Een zomerse soap dus, en dat is stiekem best heerlijk.

In het kort: Het Zomerhuis

Sinds hun geboorte delen Sasha en Ray drie halfzussen, een zomerhuis en één slaapkamer. Sasha’s vader was ooit getrouwd met Rays moeder, maar sinds hun scheiding ontlopen ze elkaar. In hun zomerhuis komen ze nu met hun nieuwe gezinnen, maar nooit tegelijk. Zo komt het dat Ray en Sasha in hetzelfde bed slapen, zonder elkaar ooit ontmoet te hebben. Toch intrigeert die andere kant van de familie. Door een onverwachte ontmoeting, een explosief familiefeest en een lang verzwegen geheim wordt alles op zijn kop gezet. Kan er uit deze chaos ook iets moois ontstaan?

Van personage naar personage & een gecompliceerde familie

Zoals ik al zei, Het Zomerhuis is even in komen. Ann Brashares, die je vast wel kent van 4 Vriendinnen, 1 Spijkerbroek, voert namelijk nogal wat personages op. Gelukkig staat er op de eerste pagina meteen hoe de familie in elkaar zit. Dat is onwijs handig in het begin, zodat je nog even kunt terugbladeren om te checken wie wie is. In het kort gaat het over Lila en Robert. Zij zijn nu gescheiden, maar hebben samen drie dochters. Nu hebben ieder weer een nieuw gezin. Ze willen niks meer met elkaar te maken hebben, maar delen enkel nog het zomerhuis dat van Lila’s familie is.

‘Gelukkig staat er op de eerste pagina meteen hoe de familie in elkaar zit

In het boek volg je de kinderen van de twee families: Emma (22), Quinn (21), Mattie (19), Ray (17) en Sasha (17). In elk hoofdstuk lees je stukjes van verschillende personages. Ik vond dat best wel gek in het begin. Het is lastig om te begrijpen vanuit welk personage er wordt verteld. En telkens als je het doorhebt, spring je weer naar een nieuw personage. Maar na een tijdje kon ik de snelle wisselingen wel waarderen. Elk verhaal is namelijk erg interessant om te lezen en de wisselingen zorgen voor vaart in het verhaal. Bovendien wilde ik doorlezen om elk plot verder te kunnen volgen.

Ze slapen in hetzelfde bed, maar kennen elkaar niet

Het leukste plot van de vijf personages, vond ik dat van Sasha en Ray. Zij delen geen ouders met elkaar, maar zijn wel onderdeel van de familie. Door de spanningen tussen de gescheiden Lila en Robert, hebben de twee elkaar nog nooit gezien. Mega bizar, want in het zomerhuis delen ze een slaapkamer. De ene week slaapt Ray er, de andere week Sasha weer. Ze lenen boeken van elkaar, slapen in hetzelfde bed en delen zelfs een tube tandpasta. In het verhaal zie je hoe ze naar elkaar toe groeien en meer over elkaar te weten willen komen. Dat zorgde er bij mij voor dat ik meteen geïnteresseerd was.

‘Het plot van Sasha en Ray zorgde er bij mij voor dat ik meteen geïnteresseerd was’

Thema’s in het boek: haat en liefde

Dan over de thema’s die in het verhaal zitten. Ik merkte dat het vooral over liefde gaat. Een fijn thema in een zomerboek. Dit komt op allerlei manieren terug: tussen Sasha en Ray, maar ook bij Emma die net een vriend heeft, en bij Mattie die niet goed weet wat ze met haar gevoelens moet doen. Ten tweede is er natuurlijk nog familie. Je merkt de spanning en het panische gedoe rondom het zomerhuis heel erg in het boek. Zo zijn er ongeschreven regels voor de dag waarop de familie elkaar afwisselt in het zomerhuis. Want stel je voor dat ze elkaar tegen het lijf lopen! Er is dus behoorlijk wat familiehaat, maar ook genoeg familieliefde tussen de kinderen. Verder gaat het ook over geheimen, rouw en het verleden leren kennen. Veel verschillende thema’s die van het verhaal een goed geheel maken, maar er ook voor zorgen dat je met momenten beland in een soort Goede Tijden, Slechte Tijden. Aan drama is er namelijk zeker geen gebrek. 😉

‘Aan drama is er zeker geen gebrek’

Het eindoordeel

Ik vond Het Zomerhuis fijn om te lezen. Het is even wennen, maar als je eenmaal in het verhaal zit is het fantastisch. Er is genoeg drama, wat samen met de zomerse sfeer voor een heerlijke YA-roman zorgt. Daarnaast leest het goed door, omdat je steeds switcht van personage. Al met al miste ik af en toe wat diepgang, omdat de personages soms iets te kort aan het woord komen. Zo had ik best meer over Quinn willen lezen. Ik geef het boek 3 sterren. Ann Brashares zorgt voor een goede zomerse sfeer in het boek, waarbij je de spanningen tussen de families zelf kunt voelen. Een heerlijk boek voor in de tuin of op het strand!