Mijn favoriete boeken van 2019

Het einde van het jaar nadert en daarom is het tijd voor mijn persoonlijke lijst der lijsten. Dit waren mijn favoriete boeken van 2019.

Kind & jeugd

• Lampje van Annet Schaap kwam al eerder uit, maar ik las het dit jaar. Het bleek net zo fantastisch als iedereen beweerde. Sprookjesachtig, avontuurlijk en ontroerend – Lampje is écht een parel van een kinderboek.
• Stem op de okapi van Edward van de Vendel (met prachtige illustraties van Martijn van der Linden) mag ook in mijn lijstje. Ik nam het boek mee op een weekend weg in een boshuisje en genoot er daar enorm van. Als ik aan dit boek terugdenk, zie ik in mijn hoofd meteen voor me hoe ik het las: in een krap slaapkamertje terwijl het buiten regende, soms zelfs samen met mijn zusje op het bed. Stem op de okapi is zo’n prachtig boek. Er staat poëzie in, maar het is ook het soort non-fictie voor kinderen dat we kennen van Bibi Dumon Tak. Informatief, maar zonder een moment saai te worden. Samen met de illustraties van Van der Linden een zeer geslaagd kinderboek.
• Ik schreef eerder al over Bizar van Sjoerd Kuyper en vertelde toen dat ik het boek ‘chaotisch, ontregelend en bizar’ vond. Dat is het ook zeker. Dit boek gaat over zoveel dingen dat je het amper kan samenvatten en toch is Bizar als geheel niet too much. Een ding is zeker: het is een groot avontuur om te lezen. In dit boek ga je met Sallie Mo op avontuur op een waddeneiland. Het gaat over twee broertjes en een zus die zijn weggelopen van huis, de bankencrisis, vrijgezelle moeders die op het eiland op mannenjacht gaan en verliefd worden als je net een tiener bent. Het gaat over veel. Heel veel. Maar het is zo ontzettend knap geschreven. Echt een aanrader.

Poëzie

• Het zout uit je ogen van Miriam Bruijstens vond ik erg fijn om te lezen. Het bevat zowel gedichten over de liefde als korte verhalen en dat bleek een schot in de roos. In mijn recensie noemde ik het ‘een mooie, diverse en actuele dichtbundel voor young adults’ en dat vind ik nog steeds een goede omschrijving. De subtiele maar krachtige illustraties van Iris Boter maken de bundel helemaal af.
• Ik bejubelde Wat je moet doen als je over een nijlpaard struikelt van Edward van de Vendel al enorm in mijn recensie. Deze bundel is ontroerend, grappig en veelzijdig en staat vol met gedichten waar je wat aan hebt (of waar je erg om moet lachen). Een van de beste kinderboeken van het jaar, als je het mij vraagt. Wederom met prachtige illustraties van Martijn van der Linden trouwens, die ook Stem op de okapi samen met Van de Vendel maakte.
• Olijven moet je leren lezen van Ellen Deckwitz leende ik bij de bibliotheek. Gewoon, omdat ik er wat positiefs over hoorde en omdat ik meer over poëzie wilde weten. Met deze spoedcursus genieten van poëzie van Ellen Deckwitz werd ik allesbehalve teleurgesteld. Wat een leuk boek! Heel handig voor beginnende poëzielezers. Ik raad ‘m regelmatig aan mensen aan.

Non-fictie

• Heb je nou al een vriend? van Marie Lotte Hagen en Nydia van Voorthuizen is hét feministische boek dat je iedereen gevraagd en ongevraagd cadeau wilt doen, al dan niet opdringen. Het boek is precies serieus waar nodig en enorm grappig als het kan. Daarnaast is het inclusief en komen er bijvoorbeeld een vrouw van kleur en een trans vrouw aan het woord. Ik ben enorm fan van dit boek. Van irritante familieleden die je vragen of je nou al een vriend hebt tot slutshaming en victimblaming – alles komt voorbij.
• Hele andere koek, maar ook zeker een favoriet boek van mij is De herontdekking van het lichaam van Bregje Hofstede. Hoewel ik hier niet over blogde, is dit zeker een boek dat me dit jaar is bijgebleven. Hofstede vertelt hierin namelijk over haar eigen burn-out en gaat op zoek naar de vraag waarom ze zich vervreemd voelt van haar lichaam. Wat ik zo goed vond aan dit boek, is dat Hofstede met een filosofische blik naar de relatie tussen lichaam en geest kijkt. Het is niet continu haar persoonlijke verhaal, het is in- en uitzoomen. En dan schrijft Hofstede ook nog eens van die heerlijk lopende, haast zwierige, zinnen. Kortom: loved it!

Young adult

• YA-boeken mogen uiteraard niet ontbreken in mijn favorietenlijstje. Een absolute favoriet van mij dit jaar is Niet te stoppen van Angie Thomas. Na het succes van The Hate U Give, het debuut van Thomas, was ik erg benieuwd waarmee ze daarna zou komen. Een tweede boek schrijven na zo’n bestseller is natuurlijk niet niks, helemaal als de verwachtingen zo hoog gespannen zijn. Maar Angie Thomas did it again met haar tweede YA-roman. Niet te stoppen is een sterk boek over de zwarte Amerikaanse tiener Bri die op zoek gaat naar haar identiteit. Dat doet ze door te rappen over haar belevingswereld. Met thema’s als armoede, familie, rouw en racisme een ontzettend veelzijdig boek. YA op z’n best.
• Nieuwe maan van Crossan was niet zo mijn ding, maar met haar nieuwste YA-roman in vrije vers scoort ze bij mij weer punten. Ik heb het over Toffee van Sarah Crossan. Een mooi en klein verhaal over Allison die wegloopt van huis, omdat haar gewelddadige vader iets heeft gedaan wat voor haar de laatste druppel was. Na wat rondzwerven komt ze terecht in het huis van de dementerende Marla. Eenmaal daar ontstaat er een onverwachte vriendschap, want Marla denkt dat Allison haar jeugdvriendin ‘Toffee’ is. Ik vond dit boek in een paar woorden ontroerend, hartverwarmend en aangrijpend. Een ware must-read. Zo, zo mooi.
• De underdog in dit lijstje is Merel van Sarah Moon. Over dit boek hoor ik namelijk bijna niemand. Tijd om daar verandering in te brengen, want dit is me toch een prachtige YA, mensen. Ik schreef het al in mijn recensie: ‘Merel is een prachtig, hoopvol, ontroerend en kwetsbaar verhaal over jezelf vinden’. In dit verhaal volgen we namelijk Merel (je verwacht het niet hè) die met zichzelf in de knoop zit. Nadat ze van het dak van de school is geplukt, komt ze terecht bij de psycholoog. Dat blijkt geen saaie oude witte man, maar een hippe afro-Amerikaanse vrouw met toffe sneakers waarbij ze muziek mag luisteren. Stukje bij beetje leert Merel zichzelf meer kennen met behulp van muziek.
• Als laatste YA wil ik Een bijna eindeloze afstand van Tahereh Mafi noemen. Hierin volgen we Shirin, een Amerikaans meisje dat een hoofddoek draagt en na 9/11 zoveel te maken krijgt met racisme en discriminatie dat ze een flinke muur om zichzelf heeft heen gebouwd. Op de nieuwe school waar ze zit wordt ze ook aangestaard en soms beledigd. Gelukkig heeft ze ook lichtpuntjes in haar leven, zoals de breakdancegroep op school waarin ze samen met haar broer zit. Als ze danst, vergeet ze alles om zich heen even. Alleen dan wordt ze verliefd op een witte jongen op school en vraagt ze zich af of ze die muur wel durft af te breken. Een mooi, pijnlijk en hoopvol verhaal dat discriminatie en racisme op een toegankelijke manier belicht.

En als laatste: nog drie random favorieten

• Dan nog drie boeken die ik in geen andere categorie kwijt kan hierboven, maar wel favorieten zijn. Zo was er dit jaar De aanloopman van Martine de Jong waar ik erg van heb genoten. Hier schreef ik er al over. Naast dat dit een hele grappige roman is met een absurdistische twist, was vooral de leeservaring fijn. Mijn moeder las het boek namelijk eerst en daarna ik, waarna we er gezellig over konden praten. Dat was zo leuk.
• Mijn favoriete feelgoodauteur kan niet ontbreken in dit lijstje. Verknocht van Lisette Jonkman kwam in 2019 namelijk uit en dat was een waar feestje om te lezen. De eerste delen in deze trilogie kwamen jaren geleden al uit, waardoor ik de personages in Verknocht al kende. Daardoor voelde het tijdens het lezen van dit boek voortdurend als een reünie met oude vrienden. Een heerlijk gevoel. Ik hou enorm van de boeken van Lisette en verslindt ze maar al te graag.
• Als allerlaatste, jawel, De Wereldklassieker-editie van Frankenstein – verteld door Maria Postema. Ik las Frankenstein van Mary Shelley ooit eens voor een college en vond het heel tof, maar ook heel erg moeilijk te begrijpen. Gelukkig gaf ik het verhaal nog een kans en pakte ik deze editie op, die al eerder verscheen bij Blossom Books. En wauw, wat een top-editie is dit! Het blijft trouw aan twee originele versies van Shelley én is mega toegankelijk geschreven waardoor ik het verhaal veel beter begreep (en ervan genoot!). Een ongelofelijk knappe prestatie van schrijfster en vertaalster Maria Postema. Petje af.

Dat waren al mijn favoriete boeken van 2019. Op naar 2020!