Recensie: De man van het licht - Katrien Scheir
Literatuur & romans

Recensie: De man van het licht – Katrien Scheir

Een fantastisch boek dat veel te weinig aandacht heeft gekregen is De man van het licht van Katrien Scheir. Doe jezelf een plezier, zeker als je de boeken van Lize Spit goed vond (wie niet?), want dit boek wil je lezen. Ik zeg het maar alvast. 

Een instellingskind, een theater en een hoofd vol dromen

In De man van het licht volgen we Jelena. Als kind woonde ze in instellingen en pleeggezinnen en eigenlijk voelt ze zich nergens helemaal thuis. Dat merk je door de regels heen. Op de soort zolder waar ze woont niet, maar ook niet tussen haar vriendinnen die allemaal gaan studeren. Jelena heeft een uitkering en moet van weinig geld leven of komt net rond van de baantjes die ze heeft – borden afwassen in een restaurant, werken in een café. Maar Jelena heeft dromen. Ze wil schrijven. Op een dag staat ze op de stoep van het Nationale Theater, in de regen weliswaar, en belt ze aan. De oude baas die boven het statige pand woont doet uiteindelijk open en vanaf dan begint het verhaal.
Recensie: De man van het licht - Katrien Scheir
‘s Avonds keek Jelena weleens door het raam. Vanuit de donkere plekken van haar jeugd zochten haar ogen de weg naar buiten. Naar de spot die zou draaien en het licht op haar bestaan zou richten.

Jelena en de oude man van het theater

Als lezer volg je voornamelijk Jelena. Stapje voor stapje komt ze steeds meer binnen in het theater maar vooral ook in het leven van De Professor, de baas van het theater die inmiddels met pensioen is. Jelena voelt zich gezien door hem. Sopte ze eerst zelf achter een deur met een rond raam de borden af, nu zit ze zelf aan een van de chiquere tafels in het restaurant met De Professor aan haar zijde en helpt ze met het opvoeren van theaterstukken terwijl ze zelf doorschrijft.

‘Wat ik ontzettend knap vond aan De man van het licht is dat Scheir laat zien hoe subtiel machtsmisbruik is’

Wat ik ontzettend knap vond aan De man van het licht is dat Scheir laat zien hoe subtiel machtsmisbruik is. Je hebt het als lezer nauwelijks door (al krijg je een kijkje in het hoofd van De Professor, waardoor je uiteraard oplettender bent). En ook hoe machtsmisbruik samen kan gaan met dankbaarheid en liefde. Scheir doet dat in zulke heldere zinnen en vervalt nauwelijks in clichés. Het boek bedwelmde me, al na een paar hoofdstukken kon ik niet anders dan doorlezen, zoals ik dat bij boeken van Lize Spit ook heb.

De man van het licht is een van de beste debuutromans die ik de afgelopen tijd las. Een verhaal over liefde, dankbaarheid en machtsmisbruik maar vooral ook een verhaal dat ongelofelijk goed is geschreven. Scheir heeft een heel eigen manier van vertellen en combineert een verhaal over universele thema’s met poëtische zinnen waar je soms even bij weg wilt dromen. Ik geef het boek vier sterren.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *