Recensie: Oktober Is De Koudste Maand – Christoffer Carlsson

Oktober Is De Koudste Maand van Christoffer Carlsson is een boek dat me meteen aansprak. Niet alleen de spannende flaptekst sprak me aan, maar ook het feit dat het boek de Zweedse prijs voor de beste jeugdthriller heeft gewonnen. Bovendien had ik wel zin in een goede YA-thriller. Toch viel dit boek niet helemaal in de smaak bij mij.

In het kort: Oktober Is De Koudste Maand

Op een klamme koude herfstdag in oktober wordt er aangebeld bij de zestienjarige Vega Gillberg. Er staan twee politieagenten voor de deur, die op zoek zijn naar haar oudere broer, Jakob. Hoewel ze al dagen niets van hem heeft gehoord, weet ze dat ze hem moet zien te vinden voordat de politie dat doet. Jakob zou betrokken zijn bij een gruwelijk misdrijf, maar wat niemand weet, is dat ook Vega hier meer vanaf weet dan goed voor haar is.

Dit is het YA-debuut van de Zweedse bestsellerauteur Christoffer Carlsson. Hij beschrijft een wereld die bijna claustrofobisch aandoet – de dreigende sfeer van het bos kruipt onder je huid. Het verhaal wordt gedragen door de zestienjarige Vega, een complexe heldin, die lezers onmiddellijk in hun hart zullen sluiten.

Een beklemmende en onheilspellende sfeer, maar het verhaal blijft vaag

Oktober Is De Koudste Maand sleepte in Zweden een YA-prijs binnen voor beste jeugdthriller. Dat is nogal wat, dus mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Dit moest een thriller zijn vol spanning, onverwachte wendingen en een waanzinnig shocking einde waar je nog minstens een week van moet bijkomen. Vol goede moed begon ik aan dit boek.

‘Dit moest een thriller zijn vol spanning, onverwachte wendingen en een waanzinnig shocking einde waar je nog minstens een week van moet bijkomen, dacht ik’

De eerste hoofdstukken vond ik best aardig. Ik moest even wennen aan de personages en de setting, maar de sfeer voelde ik wel. Het speelt zich af in dorpjes op het Zweedse platteland, waar iedereen elkaar lijkt te kennen en er in het verleden een onderlinge strijd was tussen families. De sfeer is beklemmend en onheilspellend, vol onuitgesproken woorden, en het voelt alsof er ieder moment iets gaat gebeuren. Toch lijkt dat eerst uit te blijven. Wel leer je Vega, de hoofdpersoon, een beetje kennen en komt er politie aan de deur om te vragen waar Vega’s broer Jakob is. Al met al vond ik het eerste deel heel vaag. Ik snapte niet waar het verhaal precies naartoe ging, maar verwachtte wel iets shockings (het is tenslotte een thriller). Dat shocking-gedoe gebeurt wel een beetje, maar ik stond er niet enorm van te kijken. Jammer, want onverwachte wendingen wil ik JUIST graag in een YA-thriller zien.

Aan de oppervlakte & aparte personages

Het is lastig om uit te leggen waarom ik dit boek niet fantastisch vond. Het is een combinatie van meerdere dingen. Ten eerste komt het, denk ik, omdat het verhaal erg vaag blijft. Het blijft aan de oppervlakte. In een thriller wil ik juist de diepte in. Weten waarom er gemoord is, waarom iemand anders daaraan meedoet en waarom er in hemelsnaam niet over wordt gesproken. Al die dingen worden niet uitgelegd, en dat vind ik echt heel jammer. Het zorgde bij mij namelijk ook voor onbeantwoorde vragen na afloop. Het had een sterker boek kunnen zijn, als die elementen er wel in waren verwerkt.

‘Ik vind persoonlijk dat Vega heel eenzijdig wordt neergezet als pubermeisje’

Ten tweede denk ik dat het aan de personages ligt. Ik had weinig binding met Vega. Je leest het hele verhaal vanuit haar perspectief. Ik had dat graag anders gezien en ook vanuit Jakob willen lezen of vanuit andere bijpersonages. Bovendien vind ik persoonlijk dat Vega heel eenzijdig wordt neergezet als pubermeisje. Ze lijkt alleen maar met jongens bezig te zijn met wie ze naar bed wil. Wat helemaal prima is als je dat wilt als pubermeisje, maar in het boek lijkt dit het enige te zijn wat Vega – naast het criminele aspect – bezighoudt. Ze heeft ook geen vrienden of vriendinnen waarmee ze afspreekt, geen drang om zich af te zetten van haar ouders of wat dan ook. Dat maakt haar heel eendimensionaal. Je leert haar niet echt kennen, terwijl ze de grootste rol in het boek heeft. Ook de bijpersonages maken dat niet goed. Ik wist af en toe niet meer wie wie was, omdat je ook deze personages niet volledig leert kennen. Het blijft bij een naam op papier.

Het eindoordeel

Oktober Is De Koudste Maand was het niet voor mij. Erg jammer, vooral omdat ik van YA-thrillers hou en mijn verwachtingen voor dit boek hoog waren. De personages zijn voor mij te eenzijdig en het verhaal gaat niet de diepte in. Ook vond ik het niet fijn dat ik na afloop met onbeantwoorde vragen achterbleef. Ik miste een goede plottwist, maar omdat dat uitbleef werd het verhaal saai. Ik geef het boek daarom twee sterren. Helaas!