Recensie over Zomerdagboek van Emily Henry
Feelgood

Het boek waar ik verliefd op werd (of de recensie over Stranddagboek van Emily Henry)

Oh man, kan je verliefd worden op een boek? Want dan ben ik het (best wel hopeloos) op Stranddagboek van Emily Henry. Deze feelgood lijkt wel dé hype van deze zomer – ik zie het boek echt overal – maar wat mij betreft is het de hype meer dan waard. In deze blogpost vertel ik je, al dan niet met hysterische uitroeptekens en in-de-hemel-geprijs, waarom.

De verdrietige feelgoodschrijfster en de mysterieuze literaire schrijver

Twee schrijvers, één zomer. In Stranddagboek volgen we January, die succesvol feelgoodromans schrijft. Al is het nu wat minder succesvol, want ze heeft een enorm writer’s block. De scènes over zoenen in de regen, onverwachte ontmoetingen en een gelukkig einde krijgt ze niet meer op papier sinds haar vader is overleden. Begin september moet ze haar boek naar haar redactrice sturen, dus deze zomer moet ze echt aan de bak. Dat doet ze in het huis aan het meer van haar overleden vader, die naast haar moeder nog een geliefde bleek te hebben waar January niets van wist.

‘En dit is pas het begin van deze feelgood vol idioot grappige dialogen, feministische opmerkingen en een verrassende weddenschap’

En dan is er Augustus Everett, ‘Gus’. Ook schrijver, ook een writer’s block. Hij blijkt – toegegeven, dit is een beetje cliché, maar dit is dan ook het enige clichépuntje in het hele boek – in het huis naast January te wonen. Al snel kom je erachter dat January Gus van vroeger kent. Ze hebben namelijk samen op de universiteit gezeten. Samen nogal heftig gedanst op een studentenfeestje, zelfs. Alleen herinnert Gus zich háár nog wel?

Via een behulpzame boekverkoopster belandden Gus en January uiteindelijk samen bij een leesclub en raken ze aan de praat. En dat is pas het begin van deze feelgood vol idioot grappige dialogen, feministische opmerkingen (‘Wat schrijf jij eigenlijk, Everett? Vast iets heel unieks en belangrijks. Nieuw en verfrissend. Een verhaal over een desillusioneerde witte man die de wereld over reist, onbegrepen en afstandelijk hitsig?’) én een verrassende weddenschap. Het ding in dit boek is namelijk De Weddenschap. De schrijvers switchen van genre, omdat ze zo uit hun writer’s block kunnen komen én hun boek zo snel verkocht kan worden zodat ze weer geld op zak hebben. Gus gaat feelgood/chicklit schrijven, January gaat op de depressieve literaire tour.

recensie over Zomerdagboek van Emily Henry

Geen happy-rainbows-and-unicorn-feelgood, maar een bitterzoet verhaal

Wat ik zo verfrissend vond aan Stranddagboek, is dat het geen happy-rainbows-and-unicorn-feelgood is. Dingen worden niet mooier gemaakt dan dat ze zijn. January wordt verliefd op Gus, ja, maar moet óók dealen met de dood van haar vader en de geheimen die hij haar nooit vertelde. Gus heeft eveneens dingen meegemaakt die nog steeds invloed hebben op zijn huidige leven. Dat het zo bitterzoet is, vond ik dus juist heel fijn. Een beetje zwelgen en hartpijn tussendoor mag ook gewoon in een feelgood.

‘ Ik ben zelfs een beetje bang dat ik nooit meer zo’n goede feelgood ga lezen’

Waarom dit boek me persoonlijk zo pakte, was dat ik mezelf een beetje herkende in January. Dat dromerige, alles romantiserende gedeelte vooral. En DIE GEWELDIGE FEMINISTISCHE OPMERKINGEN. Ik zou sommige zinnen zelf hardop kunnen zeggen, haha. Ook Gus is gewoonweg fantastisch (ik wil ook een Gus, hallo zeg!!!!). Eerst een beetje de arrogante literaire schrijver uithangen, daarna toch best kwetsbaar zijn. I’m 100% here for it. Je leest het al, dit boek was he-le-maal mijn ding. Er zijn twee geweldige schrijvers, er zijn feministische opmerkingen én er is inhoud. Het hele concept is gewoon perfectie. DO I NEED TO SAY MORE?! Ga dit lezen.

Kortom: Stranddagboek is de perfecte feelgood. Ik ben zelfs een beetje bang dat ik nooit meer zo’n goede feelgood ga lezen, want dit topt oprecht álles dat ik tot nu toe las. En dat is nogal wat. Dus alsjeblieft, Uitgeverij The House Of Books, vertaal nog veel meer boeken van Emily Henry. Ik heb het nodig.

Sterren: 5
Cijfer: 9

Dit boek is uitgegeven bij The House Of Books, waar ik een recensie-exemplaar van kreeg opgestuurd. Stranddagboek is vertaald door Carla Hazewindus-Schipper, Anna Post Uiterweer en Ellis Post Uiterweer.

Eén reactie

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *