Recensie: Nog één kans - Alieke Bruins
Kind & jeugd,  Young adult

Recensie: Nog één kans – Alieke Bruins

Alieke Bruins schreef eerder onder andere het prentenboek Het fort in het bos, nu is er een jeugdboek (13+) over Ierse nomaden. Dit vond ik van het jeugdboek Nog één kans.

Van Ierland naar Engeland en Nederland

In Nog één kans volgen we Alby. Hij is 16 jaar en groeit op in een gemeenschap van Ierse nomaden. Alby woont met zijn moeder en zusje in een caravan, zijn vader leeft niet meer. Samen met zijn mede-Irish travellers (of ‘Minkies’, ‘Pavees’) is hij onderdeel van een hechte gemeenschap. Als het op school niet zo lekker gaat omdat er een vervelende pestkop is die Alby uitmaakt voor ‘zigeuner’ en zijn moeder ziek wordt en een peperdure behandeling nodig heeft, neemt zijn oom hem mee naar Nederland om te gaan werken. Alby en zijn neven doen daar allerlei zwaar werk, ze werken bijvoorbeeld in de haven of de bouw.

‘Je krijgt een inkijkje in een gemeenschap waar niet veel over leest’

Tussendoor gebeurt er ook nog een heleboel: een eerste verliefdheid op een Nederlands meisje bijvoorbeeld, maar ook de zoektocht naar antwoorden over de dood van zijn vader. Kortom: dit is een boek met nogal wat thema’s, denk aan schuldgevoel, vriendschap, familiebanden en vertrouwen. En je krijgt een inkijkje in een gemeenschap waar je niet veel over leest. Dat vond ik heel interessant, alhoewel er van mij best nóg meer over verteld mocht worden. Ik miste traditionele feestdagen, typische gebruiken en andere dingen dat hun gemeenschap kenmerkt. Nu krijg je ook wel een beeld: de caravans waar ze in wonen, het verplaatsen naar andere locaties, de vooroordelen op de achtergrond, maar er mocht best nog wat bij.

Recensie: Nog één kans - Alieke Bruins

Wat ik verder van het boek vond

Ik vond het verhaal redelijk vlot lezen. Bruins schrijft op een fijne en toegankelijke manier. Ook zijn de hoofdstukken kort en is er af en toe een cursief stuk waarin herinneringen aan de overleden vader van hoofdpersoon Alby zijn verwerkt. Zo snap je als lezer meer wat er precies is gebeurd en hoe hij is overleden. Ondanks dat het vlot las, miste ik wel het een en ander bij Alby. Het voelde niet alsof ik hem écht begreep. Er worden wel gedachtes van hem beschreven, maar ik voelde die binnenwereld van hem te weinig. Misschien komt het door de gemeenschap, dat hij zich sterk probeert te houden omdat dat zo hoort, ook al heeft hij een breekbare kant en gevoelens van liefde, rouw en schuld waar hij mee om moet gaan. Ik miste die kant nogal. Nu voelde het alsof ik als een buitenstaander naar Alby keek en niet écht een volledig inkijkje kreeg in het hoofd van dit personage. En dat wil ik juist als lezer, in het hoofd van een personage kijken.

‘Dat wil ik juist als lezer, in het hoofd van een personage kijken’

Ook had ik meer van die flashbacks willen lezen. Nu zijn het korte stukjes aan het einde van een hoofdstuk. Van mij mochten de flashbacks uitgebreider, meer detailleert zodat je een goed beeld krijgt van de situatie toen zijn vader nog leefde, wat er toen gebeurde en hoe Alby zich toen voelde. Als dat er was, kon ik Alby als personage waarschijnlijk ook beter begrijpen. Al met al miste ik dus het een en ander, maar genoot ik wel van het verhaal als geheel omdat het fijn wegleest. Daarom geef ik het boek 3 sterren.

Dit boek is uitgegeven bij Uitgeverij EigenZinnig. Hier vind je meer informatie over het boek.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *