Recensie: Sophie – met jou wil ik mijn dagboek delen – Jean-Philippe Rieu
Jean-Philippe Rieu schreef eerder het kinderboek Zingen met elfje Marie en de dichtbundel Regen licht (13+). Nu is er Sophie, een jeugdboek over een meisje dat haar dagboek met iedereen gaat delen. Dit vond ik ervan.
Je dagboek delen met je moeder
Het boek begint op maandag 6 mei met het eerste dagboekfragment van Sophie. ‘Ik heb je weer gevonden! Wat een geluk. Het voelt alsof het zo moest zijn. Want ik móét aan iemand vertellen wat ik vandaag heb meegemaakt’, schrijft ze, om daarna over een knappe jongen met mooie ogen te vertellen die haar klas binnenkwam. De typische tienerdingen komen vervolgens voorbij, je kent het wel – boos zijn op je ouders, verliefd worden en onzekerheden. Oh ja, en ook nog huiswerk maken.
‘Sophie is best onzeker, twijfelt veel en komt beter uit haar woorden op papier’
Sophie is best onzeker, twijfelt veel en komt beter uit haar woorden op papier. Daarom besluit ze haar dagboek te delen met haar moeder – dan hoeft ze niet alles hardop te vertellen, maar kan haar moeder het gewoon lezen en daarna iets terugschrijven. Op dit punt raakte ik Sophie een beetje kwijt. Je bent een tiener en je bent verliefd.. waarom zou je in hemelsnaam je dagboek met anderen delen? Al je diepste gedachten en gevoelens blootgeven? De overgang van een idee in Sophie haar hoofd naar een daadwerkelijke handeling vond ik wel erg snel gaan. Maar goed, ik gaf Sophie nog een kans. Je moeder iets laten lezen is nog te begrijpen, zeker omdat Sophie zich nogal radeloos voelt.
Ik raakte Sophie kwijt
Vervolgens gaan de gebeurtenissen in het boek als een stroomversnelling. Het verhaal heeft ook maar 98 bladzijden, maar toch. Ik raakte Sophie kwijt. Waar ze eerst nog een onzeker personage was, slaat ze om in iemand die een spreekbeurt durft te houden voor de klas en haar dagboek zelfs met de gehele klas gaat delen. Die omslag vond ik ongeloofwaardig.
‘Ik vond het hoofdpersonage te ongeloofwaardig worden en kon haar handelingen niet rijmen met haar persoonlijkheid’
Het idee in Sophie is zeker interessant, omdat het over het thema eerlijkheid gaat. Als lezer vraag je je af: hoe open zou ik durven zijn? En wat levert die openheid en kwetsbaarheid op? Toch laat de uitwerking naar mijn idee te veel te wensen over. Ik vond het hoofdpersonage te ongeloofwaardig worden en kon haar handelingen niet rijmen met haar persoonlijkheid. Ook de bijpersonages – vriendinnen, klasgenoten – vond ik te vlak. Iedereen lijkt dezelfde tone of voice te hebben, waardoor ik geen verschil zag tussen de moeder van Sophie en bijvoorbeeld een klasgenoot. Kortom: dit was niet mijn soort boek. Ik geef het twee sterren.
Eén reactie
Anneke
Omg ik was altijd zo bang dat anderen mijn dagboek zouden lezen… ik zie dit dus ook niet snel gebeuren?