Recensie: De dubbele waarheid – Roelof Smit

In De dubbele waarheid van Roelof Smit volgen we twee personages: Ruben en Milan. Door de vorm van dit boek, het is letterlijk een omkeerboek, lees je vanuit beide perspectieven. Ik begon bij Ruben. Dit vond ik van De dubbele waarheid.

De dubbele waarheid: de knappe Ruben en de gevoelige Milan

Gooi een muntje op om te bepalen aan welke kant van het boek je begint of begin gewoon willekeurig, zoals ik dat deed. Ik begon met lezen vanuit het perspectief van Ruben. Ruben is knap, maar dat heeft hij zelf eerst nog niet zo door. Langzaam sijpelt dat besef een beetje binnen, zo noemt zijn vriend Kevin het bijvoorbeeld ‘trophy boy’. Verder is Ruben de outsider in het gezin waar hij uitkomt, zijn zussen studeren aan de universiteit en zijn vader is professor en raakt niet uitgepraat over De Oude Grieken. Intussen werkt Ruben in een pannenkoekenrestaurant en klungelt hij met muziek met de dj-set die hij koopt. Zijn vader is teleurgesteld, dat merk je aan de sfeer in huis tijdens de wekelijkse diners op zondagavond.

‘De vraag is: wat is er écht gebeurd? Is er één waarheid?’

Maar dan wordt Ruben model en gaat alles plots in sneltreinvaart. Hij is gewild. Na een tijdje vliegt hij zelfs naar Milaan voor shows en schuift hij aan bij de talkshows. Alles lijkt goed te gaan, totdat hij een gek berichtje krijgt van ene Milan. Hij heeft geen idee wie Milan is, maar hij blijkt er een nacht mee te hebben doorgebracht. En die herinneren ze allebei totaal anders. Ruben dacht dat Milan met hem naar bed wilde, Milan zegt dat hij juist ‘nee’ heeft gezegd. Enorm ingewikkeld voor beide, maar vanuit het perspectief van Milan is het vooral dramatisch voor zijn carrière die hij net zorgvuldig heeft opgebouwd. De vraag is: wat is er écht gebeurd? Is er één waarheid?

Nooit een te zwaar verhaal

Pas na het verhaal van Ruben begon in aan het verhaal van Milan. Milan is de gevoelige jongen die nog niet veel ervaring heeft in de liefde. Hij woont met vrouwelijke huisgenoten in een studentenhuis en ze pushen hem plagend om met een jongen mee te gaan op een avond. Zo beland hij bij Ruben. Alleen is die avond voor hem alles behalve fijn, eerder traumatisch. Hij laat merken dat hij niet iets met hem wil, zegt ook ‘nee’ en toch gebeurt het. Ik denk dat het als lezer veel uitmaakt aan elke kant je begint. Ik leefde veel meer met Ruben en moest eerst erg wennen aan Milan.

‘De vorm is erg slim bedacht en de schrijfstijl van Smit is vlot en luchtig, het wordt nooit een te zwaar verhaal’

Toch snapte ik Milan bij elk hoofdstuk een beetje beter. Uiteindelijk blijkt Een dubbele waarheid een interessant boek over het overschrijden van grenzen en de storm die loskomt op sociale media. Ik vond Ruben een erg veelzijdig personage, maar miste bijvoorbeeld scènes waarin hij in het pannenkoekenrestaurant werkte. Dat had me juist een leuke toevoeging geleken. Bij Milan miste ik ook wat diepgang, ik begreep hem steeds beter maar soms raakte hij me ook kwijt. Kortom: ik voelde het niet helemaal. Al met al geef ik De dubbele waarheid van Roelof Smit drie sterren. De vorm is erg slim bedacht en de schrijfstijl van Smit is vlot en luchtig, het wordt nooit een te zwaar verhaal. Dat heeft een boek met een heftig thema zeker nodig en daarin is Smit zeker geslaagd.

Wat vond jij van Een dubbele waarheid? Laat het met weten als je dit boek ook las, vind ik leuk.