Recensie: Van geboren worden ga je dood – Ans Vroom
Als er een boek geen gezellige titel heeft dan is het Van geboren worden ga je dood van Ans Vroom wel. Maar laat de titel je niet tegen houden om het boek op te pakken, want ondanks dat dit geen luchtig verhaal is, is het boek zeker de moeite waard. Het deed me zelfs een beetje denken aan Ik ben er niet van Lize Spit. Dit vond ik verder van Van geboren worden ga je dood.
De zwaarte van Eline
In Van geboren worden ga je dood volgen we Eline die begint aan haar eerste werkdag op een architectenbureau. Daar ontmoet ze Jonas, met wie ze een innige vriendschap krijgt. Eline en Jonas zijn allebei niet per se buitenbeentjes, ze kunnen goed meekomen, maar ze kampen beide met trauma’s. Omdat we lezen vanuit Eline, merk je als lezer vooral hoe moeilijk Eline het leven vindt. Het wordt nooit erg letterlijk beschreven, zelfs een bijna-zelfmoordpoging wordt terloops genoemd, maar je merkt voortdurend dat er een soort zwaarte om Eline heen hangt. Dat is knap gevangen door Vroom.
‘Je merkt voortdurend dat er een soort zwaarte om Eline heen hangt’
De zwaarte van Eline, en soms weer de berusting en het niet teveel verwachten, komt van het feit dat ze haar ouders op jonge leeftijd is verloren. Ook Jonas heeft een trauma dat met zijn ouders te maken heeft of eerder: hij heeft een verstoorde relatie met ze. Hij is met zijn zus Lisa naar Antwerpen verhuisd om ze enigszins te ontvluchten. Jonas en Eline groeien steeds meer naar elkaar toe en blijven niet enkel collega’s, maar worden innige vrienden. Terwijl Eline steeds meer naar Jonas toegroeit en duidelijk verliefd is, komen er ook gevoelens aan haar kindertijd naar boven. Al het verdrongene, dat ‘het monster’ wordt genoemd, onder ogen komen is allesbehalve gemakkelijk. En dan is ze ook nog gegijzeld in haar overweldigende liefde voor Jonas. Zoals Vroom mooi hier beschrijft:
‘Een verliefdheid is als een gijzeling. In het beste geval komt de hartstocht van twee kanten, en is het heerlijk om je te laten meeslepen door het object van je begeerte. Maar wanneer de affectie niet, of zoals in mijn geval slechts halfslachtig beantwoord wordt, is het een ware marteling.’
Wat ik verder van Van geboren worden ga je dood vond
De levens van Eline en Jonas ontvouwen zich en heftige gebeurtenissen en de liefde zorgen ervoor dat het contact verandert: soms wil Eline het liefst elk moment bij Jonas zijn, een ander moment moet ze afstand nemen en aanschouwen hoe Jonas met een jonger meisje gaat. Qua innigheid van de relatie tussen Jonas en Eline moest ik denken aan Ik ben er niet van Lize Spit. Eline wil zoveel doen voor Jonas dat ze zichzelf vergeet. ‘Vreemd genoeg gaf het verdriet van Jonas mij een ongekende kracht. Ik moest mij nu concentreren op zijn trauma, dus ik kon dat van mezelf moeiteloos wegcijferen. Het feit dat hij mij meer dan ooit nodig had gaf mij bestaansrecht aan zijn zijde, zonder dat ik het zelf moest afdwingen, en ik besef nu dat dat een kantelpunt was’
‘Een intense en meeslepende roman met een zeer donker randje’
Van geboren worden ga je dood is een intense en meeslepende roman met een zeer donker randje. Qua intensiteit doet Vroom hier niet onder voor Lize Spit. Ik werd helemaal meegenomen in het verhaal. Wel had ik graag wat meer scènes op de afdeling waar Eline af en toe wordt opgenomen gelezen. Die stukjes gebeuren eigenlijk tussen neus en lippen door, terwijl ik best nóg meer inzicht in het hoofd van Eline had willen krijgen. Denk aan gesprekken met psychologen en doktoren. Dat miste ik. Maar al met al ben ik wel overtuigd door dit boek. Ik geef het 3,5 sterren.