De kinderboeken die ik de afgelopen tijd las #1
Afgelopen maand herontdekte ik kinder- en jeugdboeken en leende ik er een heleboel bij de bibliotheek. In deze blogpost bespreek ik die boeken – van Lampje tot Die eland is van mij.
Stem op de okapi – Edward van de Vendel (illustraties: Martijn van der Linden)
Nadat ik Bizar van Sjoerd Kuyper las (waar een aparte recensie van online staat), durfde ik op wel meer tips van De Grote Vriendelijke Podcast te vertrouwen. Bij de bibliotheek reserveerde ik daarom direct Stem op de okapi van Edward van de Vendel. Een fantastisch boek vol verhalen over de okapi. Je leert het dier door en door kennen – van de zonnestrepen op zijn billen en de lieve babyokapi tot de mysterieuze geluiden die ze maken. Ook komt er een okapi-verzorger aan het woord en duik je zelfs de geschiedenis in. Kortom: dit boek zit goed in elkaar. Het verhaal is mooi en vlot geschreven en heel boeiend en de illustraties spatten van de pagina’s af. Prachtig. Vijf sterren.
Fluit zoals je bent – Willem Wilmink e.a. (Illustraties: Carll Cneut, selectie gedichten: Edward van de Vendel)
Ook Fluit zoals je bent ging mee. In eerste instantie vanwege de illustraties (tekeninspiratie genoeg door dit boek), maar de gedichten kon ik natuurlijk ook niet overslaan. In dit boek vol dierengedichten van Nederlandse auteurs, staken voor mij Willem Wilmink, Ted van Lieshout en – uiteraard – Annie M.G. Schmidt er met kop en schouders bovenuit. Verder vond ik de gedichten wat wisselend, maar de selectie is leuk gedaan. Van gedichten over honden en katten tot insecten, alles komt voorbij. Drie sterren.
Lampje – Annet Schaap
Oh, Lampje. Een boek dat is overladen met prijzen en me meerdere keren is aangeraden. In juni las ik ‘m dan eindelijk en gelukkig, het bleek net zo goed als verwacht. Lampje is sprookjesachtig, realistisch, ontroerend, lief, grappig, zielig en hoopvol. Alles wat je wilt in een kinderboek. Ga het lezen als je dat nog niet hebt gedaan, want dit verhaal is te mooi om niet te lezen. Ik werd er erg blij van en dacht na afloop: dit is waarom ik meer kinderboeken wil lezen. Het kan zo tof zijn, zo hartverwarmend en avontuurlijk. Vijf sterren gaf ik, dat moest wel.
‘Alles wat je wilt in een kinderboek’
Dit is een verhaal over de zee. Over geheimzinnige zeewezens en woeste piraten. Over het Zwarte Huis van de Admiraal, waarvan ze zeggen dat er een monster woont. Over een grijze vuurtoren op een eiland dat nog net vastzit aan het vaste land. Over Lampje, de dochter van de vuurtorenwachter, die iedere avond de eenenzestig treden beklimt om het licht aan te steken. Over een stormachtige avond, waarop de lucifers op zijn en alles misgaat.Maar vooral over dapper zijn en meer kunnen dan je ooit had gedacht.
Laat een boodschap achter in het zand – Bibi Dumon Tak (illustraties: Annemarie van Haeringen)
Nog een GVP-tip, maar ook een boek dat een Zilveren Griffel in de wacht sleepte deze zomer: Laat een boodschap achter in het zand van Bibi Dumon Tak. Dat het boek een prijs kreeg, begrijp ik helemaal. Deze non-fictie gedichten over evenhoevigen (dieren met twee of vier tenen) zijn zo origineel. Geen standaard poëzie, maar poëzie in een modern jasje. Denk aan een gedicht in de vorm van een Whatsappgesprek tussen een varken op de boerderij en een wild zwijn of een okapi die een mail stuurt omdat hij ook in het boek wil. Erg vermakelijk. Vier sterren.
Die eland is van mij – Oliver Jeffers
In het prentenboek Die eland is van mij staat de vraag ‘kun je wel echt iets bezitten?’ centraal. Erg grappig, vooral omdat hoofdpersoon Wilfred allemaal regels heeft opgesteld waar de eland zich totaal niet aan houdt. Ik gaf het boek 3,5 sterren.
Wilfred had een eland. Die had hij niet altijd al gehad. De eland was een poosje geleden bij hem gekomen, en toen wist Wilfred, hij WIST het gewoon, dat die eland van hem was. Wilfred is dan ook stomverbaasd als op een dag een oud dametje zomaar beweert dat de eland van háár is.
Vosje – Edward van de Vendel (illustraties: Marije Tollman)
Nog meer Edward van de Vendel. Door Stem op de okapi wilde ik meer van hem lezen, dus leende ik Vosje bij de bieb. Een verhaal waar ik meteen helemaal inzat door de wonderlijke illustraties van Marije Tollman. Vosje is op de tekeningen neon-oranje en steekt fel af bij het zwart-witte duinlandschap. De illustraties van Vosje en andere dieren zijn als het ware op deze landschapsfoto’s getekend. Goed bedacht, want het krijgt zo iets dromerigs en dat past goed bij het verhaal. Bovendien bleef ik naar de illustraties kijken en wilde ik het liefst even in zo’n landschap stappen om in de duinen te liggen en Vosje van een afstandje te bekijken. Conclusie: fantastisch boek waar verhaal en illustraties elkaar aanvullen. Vier sterren.
‘Bovendien bleef ik naar de illustraties kijken en wilde ik het liefst even in zo’n landschap stappen om in de duinen te liggen en Vosje van een afstandje te bekijken’
Als een jong vosje per ongeluk in een kuil valt, begint er een droom zoals hij nog nooit heeft gehad. Hij beleeft zijn hele vossenleven opnieuw. Vanaf het moment dat hij heel klein was, zo klein als een appeltje. Opnieuw gaat hij voor het eerst naar buiten, het hol uit, midden in de nacht. Hij speelt weer met zijn vossenbroer en -zusjes in het bos en de duinen. Hij ontmoet weer het ree en ook de mensenjongen. Dan is daar de KLAP en belandt Vosje in een diepe kuil… Maar gelukkig is de redding nabij!
Hebben jullie nog tips voor kinder- of jeugdboeken die ik kan gaan lezen? Laat het me dan zeker weten.
Eén reactie
Anneke
Kinderliteratuur lezen is zo fijn. Ik hoop dat je het blijft doen en dat je dan natuurlijk je eigen tips hebt voor ons.
Voor mij is het al een hele tijd gelezen, dus ik weet zo gauw geen titel.