Non-fictie

Recensie: De Edele Kunst van Not Giving a Fuck – Mark Manson

De zelfhulpboekensectie in de boekhandel vind ik altijd ingewikkeld. Aan de ene kant vind ik alle boeken mega interessant. Ik bedoel maar: met Eat That Frog werk je voortaan lekker productief, met de boeken van Marie Kondo ruim je binnen no-time je huis op en andere boeken beloven je gelukkiger dan ooit te maken. Klinkt allemaal fantastisch, maar toch weet ik in de boekhandel nooit welk boek ik moet meenemen, omdat alles een beetje hetzelfde lijkt. Maar over De Edele Kunst van Not Giving A Fuck hoorde ik veel goeds. Geen boek met valse beloftes, maar een realistisch zelfhulpboek. Dat klonk me als muziek in de oren.

In het kort: De Edele Kunst van Not Giving A Fuck
“Van populair weblog naar New York Times-bestseller is dit hét boek voor zelfhulphaters! Stop met altijd maar positief zijn, en leer in plaats daarvan om te gaan met je tekortkomingen en de tegenslagen in het leven. Zodra je niet meer wegrent voor je angsten, fouten en onzekerheden maar de pijnlijke waarheid onder ogen durft te zien, vind je de moed en het zelfvertrouwen waar je in deze tijd zo’n behoefte aan hebt. Mark Manson geeft je de tools om te kiezen waar jij om geeft, en dus ook waar je niet om geeft. Dat idee omarmen werkt bevrijdend.”

Zelfhulphaters en persoonlijke voorbeelden
Een zelfhulpboek voor mensen die niet van zelfhulpboeken houden, die hoor ik de laatste tijd wel vaker. Het zal een soort marketingding zijn. Toch dacht ik bij de zin ‘het boek voor zelfhulphaters’ meteen; nou, dan wil ik wel eens zien of het een zo’n goed boek is. Ik ben namelijk geen hater van dit soort boeken, maar wel kritisch. Bij sommige boeken in die categorie, vraag ik me af of het werkt en of het iets toevoegt aan je leven nadat je het hebt gelezen.

‘Ik verwachtte dat het informatief zou zijn geschreven, maar het bleek een verhaal met persoonlijke voorbeelden’

Een beetje kritisch, maar vooral positief (een vriendin van mij was mega enthousiast toen ze dit boek in het Engels las), begon ik aan De Edele Kunst van Not Giving A Fuck. En het begin ging me goed af. Ik verwachtte dat het zelfhulpboek vooral informatief zou zijn geschreven, maar het bleek te zijn geschreven als een verhaal. Geen roman of iets, maar wel een verhaal met veel persoonlijke voorbeelden van schrijver en blogger Mark Manson. Zo lees je bijvoorbeeld hoe hij een vriend had die niets van zijn leven maakte, maar toch veranderde. Een leuke verrassing dus, deze schrijfstijl in een zelfhulpboek, want zo vond ik het boek prettiger om te lezen en daarnaast ook makkelijker om door te komen.

de edele kunst van not giving a fuck - mark manson

Hilarische voorbeelden, herhaling & falen als de weg vooruit
Tot halverwege het boek was ik vooral positief. Het leest lekker vlot door, met wat grapjes tussendoor en hilarische voorbeelden die Mark zelf heeft meegemaakt. Toch vond ik naarmate het boek vorderde dat er wel wat herhaling in het boek zat. Ik had het gevoel alsof de conclusies van ieder hoofdstuk ongeveer op hetzelfde neerkwamen: accepteer het als je fout zit, het kost tijd om dingen te bereiken en waardeer dat het leven nogal middelmatig is. Dat vond ik jammer, want zo kreeg ik minder zin om door te lezen.

Maar gelukkig waren daar hoofdstuk 6 en 7. Hoofdstuk 7 gaat vooral over falen. Volgens Manson is falen namelijk de weg vooruit. Dit vond ik een mooi stuk uit dat hoofdstuk: “Op een zeker moment bereikt vrijwel ieder van ons het punt waarop we bang worden om te falen, waardoor we instinctief mislukkingen uit de weg gaan en ons beperken tot wat er voor onze neus wordt gezet of alleen nog maar dingen doen waar we goed in zijn. Dat beperkt je niet alleen, het werkt ook nog eens verstikkend. Want echt succesvol zijn lukt alleen als je bereid bent om op je bek te gaan. Als je niet wilt falen, wil je ook geen succes boeken.” Goed gezegd en ik denk Manson hier een goed punt heeft dat falen belangrijk is om te doen.

‘Bovenal vind ik het vooral fijn dat het boek zo realistisch is en idee van altijd positief proberen te zijn goed aan te kaak stelt’

Het eindoordeel
Al met al ben ik overwegend positief over het boek. Hoewel er soms wat herhaling in het boek zit, is die opheldering soms ook wel fijn (zeker als je bijna op het einde bent, en niet meer weet wat er aan het begin is besproken). Samen met de duidelijke taal van Mark Manson, de goede voorbeelden en de heldere uitleg geef ik dit boek 3,5 sterren.

Het is divers en bespreekt veel onderwerpen – van falen en lijden tot geluk (‘als we onszelf dwingen altijd maar positief te zijn, ontkennen we het bestaan van problemen in ons leven’) en nee leren zeggen. Bovenal vind ik het vooral fijn dat het boek zo realistisch is en idee van altijd positief proberen te zijn goed aan te kaak stelt. Het leven is niet alleen maar koek en ei, maar de manier waarop je met ervaringen omgaat en welke maatstaven je geeft aan jezelf kun je wel aanpassen.

Dit boek kreeg ik als recensie-exemplaar opgestuurd van Lev Boeken/Uitgeverij A.W. Bruna

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *