Recensie: Het Juiste Spoor – Marieke Nijkamp & Corinne Duyvis
Marieke Nijkamp kennen we van 54 Minuten en Voor Ik Je Loslaat, Corinne Duyvis van Op De Rand Van Het Niets. Nu hebben de twee YA-schrijfsters hun krachten gebundeld in Het Juiste Spoor, waar van elke schrijfster één kort verhaal in staat. Dit vond ik ervan!
Het Juiste Spoor: twee verhalen over vriendschap
In ‘Het juiste spoor’ van Marieke Nijkamp is een groep vrienden op weg naar huis na een vakantie op een Waddeneiland. De sfeer is gespannen, want een van hen is tijdens de vakantie spoorloos verdwenen. Is hij na een ruzie naar huis gegaan of is er iets veel ergers gebeurd? Dan komt de trein plotseling tot stilstand en gaat het licht uit.
Corinne Duyvis borduurt voort op haar apocalyptische roman ‘Op de rand van het niets’. Na een vernietigende komeetinslag op aarde maakt een meisje ondanks alles nieuwe vrienden. Samen proberen ze hun angst te overwinnen door muziekoptredens te organiseren in hun schuilkelder.
Een vriendengroep, een waddeneiland en de ontknoping in de stiltecoupé
Het boek begint met het verhaal van Marieke Nijkamp, genaamd Het Juiste Spoor. Ik had nog niet eerder iets van Marieke gelezen, maar weet dat onze gastrecensent Laurine erg positief was over 54 Minuten. Bovendien stond 54 Minuten zelfs in The New York Times-bestsellerlijst, dus je snapt: mijn verwachtingen waren hoog. En ik weet niet of het aan mijn verwachtingen lag of aan het verhaal zelf, maar ik vond het niet zó goed als ik had gehoopt.
‘Ik vond het verhaal vermakelijk om te lezen en ook best spannend, maar ik kreeg niet genoeg binding met de personages’
In Het Juiste Spoor volg je een vriendengroep die op vakantie is geweest naar een waddeneiland. Welk eiland precies, blijft onbekend. Op het eiland is er iets vreselijks gebeurd waardoor één van de vrienden nu vermist is. Het verhaal begint ermee dat de vriendengroep met de trein onderweg is naar huis. Iedereen zit verspreid in de stiltecoupé en je merkt dat de sfeer gespannen is. Door uit de perspectieven van Hermelien, Nova en Puck te lezen, kom je er uiteindelijk achter wat er is gebeurd. Ik vond het verhaal vermakelijk om te lezen en ook best spannend, maar ik kreeg niet genoeg binding met de personages.
Weinig binding met personages
Hoewel de wisseling van perspectief natuurlijk leuk en afwisselend is, merkte ik aan het einde van het verhaal dat ik Hermelien of Nova nog steeds niet voor me zag. Dat vond ik jammer. Verder is het best een spannend verhaal, maar met meer diepgang in de personages en meer sfeer (jammer dat het waddeneiland onbekend bleef, het was toffer als je wist dat het bijvoorbeeld Vlieland of Terschelling was) was het nog beter geweest, denk ik. Toch ben ik nu wel benieuwd naar meer van Marieke, want ik denk dat haar romans beter en diepgaander zijn dan dit korte verhaal.
Apocalyptisch verhaal met veel diversiteit
Dan het korte verhaal van Corinne Duyvis, genaamd En De Rest Van Ons Wacht. Ik las eerder Op De Rand Van Het Niets van deze schrijfster, een YA-boek dat zich afspeelt in apocalyptisch Amsterdam. Heel tof, vond ik. Dit korte verhaal borduurt verder op deze roman, maar als je haar boek niet hebt gelezen is het ook goed te volgen. De situatie: door een vernietigende komeetinslag op aarde zit zo’n beetje iedereen ondergedoken in schuilkelders. Een deel van de mensen had geluk en zit in een ruimteschip (daarover gaat Op De Rand Van Het Niets), de rest is dus toegewezen op de schuilkelders. Iveta is een meisje die in zo’n schuilkelder in Nederland zit, samen met nog heel veel andere mensen van allerlei nationaliteiten. Iveta zelf komt uit Letland en is met haar ouders gevlucht, omdat de komeet waarschijnlijk in Oost-Europa in zou slaan.
‘Het gaat gewoon over een meisje in een schuilkelder, die toevallig ook een prothese heeft’
Wat ik meteen goed vond aan het verhaal, is de diversiteit. Zoals we van beide schrijfsters gewend zijn, zitten hun verhalen altijd boordevol diverse personages. Denk aan LGBTQ-personages, personages met een beperking of dingen als autisme. Hoofdpersoon Iveta is supertof, maakt muziek en ging ooit viraal met een video én ze heeft een prothese. Het draait eigenlijk amper om haar beperking en dat is juist zo goed aan dit verhaal. Het gaat gewoon over een meisje in een schuilkelder, die toevallig ook een prothese heeft. Verder is ze een soort coole rockster die muziek wil maken. En dat doet ze dan ook, samen met andere mensen in de schuilkelder, om te tijd te doden en andere mensen te laten lachen.
Ik vond het een heel leuk verhaal, het is ondanks de situatie juist grappig en hoopvol. Iveta is awesome, de wereld die Corinne Duyvis neerzet is wederom top en het verhaal krijgt bonuspunten voor diversiteit. Ja, dit verhaal was mijn favoriet van de twee.
Mijn eindoordeel over Het Juiste Spoor
Het Juiste Spoor krijgt van mij drie sterren. Een fijn boekje, dat je voor vijf euro zeker niet kunt laten liggen in de boekhandel. Hoewel het eerste verhaal mij niet zo pakte, omdat de binding met de personages ontbrak, is het wel vermakelijk en spannend om te lezen. Helemaal als je zelf tijdens het lezen in de trein zit, natuurlijk. Het tweede verhaal vond ik toffer, vooral door de diversiteit en omdat het voortborduurt op Op De Rand Van Het Niets. Toch was het soms een klein beetje saai, dat komt vooral omdat het verhaal zich voortdurend op één locatie afspeelt. Al met al: leuk boekje om tussendoor te lezen, het is zo uit. Als je fan bent van één of beide schrijfsters kun je dit zeker waarderen.