Recensie: Het meisjesmanifest - Carlie van Tongeren
Young adult

Recensie: Het meisjesmanifest – Carlie van Tongeren

Carlie van Tongeren schreef eerder Heerestraat & Rozenlaan, nu is er een tweede YA-boek genaamd Het meisjesmanifest. Een boek over slutshaming, vriendinnen en verliefd worden. Dit vond ik ervan.

Het verhaal van Tess is gebaseerd op Milou Deelen

In Het Meisjesmanifest volgen we de drie vriendinnen Tess, Kati en Sara. Ieder heeft haar eigen problemen om mee te dealen, al zijn de problemen van Tess ongetwijfeld het zwaarst. Wanneer de vriendinnen na de zomervakantie op school komen, gaat er namelijk een ‘slettenlied’ rond. En dat lied gaat over Tess, omdat ze afgelopen zomer met Lars naar bed ging. Opeens heeft iedereen een mening over haar en wordt ze uitgemaakt voor ‘slet’.

‘Net als Milou denkt Tess: ik mag toch zeker zelf weten wat ik doe?’

Carlie van Tongeren baseerde deze verhaallijn deels op Milou Deelen. Zij ging een paar jaar geleden viraal met een video waarin ze borden vasthoudt met woorden als ‘slet’ en ‘laag wijf’. Die beschuldigingen kreeg Milou naar haar hoofd toen ze bij een studentencorps zat. Het verhaal van Tess in het boek lijkt op dat van Milou, maar dan in de setting van een middelbare school. Iedereen veroordeelt haar, slutshamed haar, terwijl ze natuurlijk zélf mag bepalen met wie ze zoent of naar bed gaat. Net als Milou denkt Tess: ik mag toch zeker zelf weten wat ik doe? En dus vecht ze terug – mét een soortgelijke video waarin ze borden vasthoudt.

Recensie: Het meisjesmanifest - Carlie van Tongeren

De verhaallijnen van Sara en Kati

Naast de verhaallijn van Tess, gebeurt er nog veel meer in Het meisjesmanifest. Toch voelt het niet als te veel. De perspectieven wisselen elkaar rustig af, lopen fijn in elkaar over. Als het bij Tess wat rustiger is, gebeurt er weer meer in het leven van Sara. Zo wordt je als lezer niet overspoeld met gebeurtenissen en informatie. Goed, terug naar Sara, die een heel ander type is dan Tess. Na een vervelende ervaring met een jongen, besluit Sara om dit jaar om te dopen tot Het Jaar Zonder Jongens. Ze is er gewoon klaar mee, helemaal nu Tess van alles over zich heen krijgt. Langzaamaan komt Sara erachter dat haar jongensloze jaar niet haar beste plan is. Ze heeft hulp nodig om de nare ervaring te verwerken en dat kan ze niet alleen.

‘Dat nare seksuele situaties in Het Meisjesmanifest besproken worden, vind ik heel sterk en ontzettend belangrijk – zeker voor jongere lezers’

Ik vond deze verhaallijn erg realistisch. In veel YA-boeken worden ongewenste situaties niet besproken en komen ze überhaupt niet voor. Dat is in het echt wel anders. Soms doet iemand iets wat je zelf niet wil of waar je nog niet klaar voor bent. Dat nare seksuele situaties in Het meisjesmanifest besproken worden, vind ik heel sterk en ontzettend belangrijk – zeker voor jongere lezers. Enig minpuntje van deze verhaallijn vond ik de nieuwe verliefdheid van Sara, al hoort dat romantische natuurlijk ook wel weer bij YA en maakt het alles wat luchtiger.

Dan hebben we Kati nog. Met haar verhaallijn had ik persoonlijk wat minder. Kati is een compleet ander persoon van Tess, zo niet het tegenovergestelde. Ze is best onzeker over haar figuur en houdt krampachtig vast aan adviesartikelen uit tijdschriften en haar oude gitaar. Thuis voelt ze zich niet altijd op haar plek. Gelukkig ontdekt ze steeds meer wie ze zelf is. Uiteindelijk probeert ze Tess door de situatie heen te slepen, maar komt ze er ook achter dat dat niet lukt door op de achtergrond te blijven. Een interessante verhaallijn over verliefd worden, jezelf accepteren zoals je bent en een vleugje bodypositivity.

‘Een belangrijke feministische YA waarin veel (tiener)meisjes zich zullen herkennen’

Het eindoordeel

Het Meisjesmanifest is zo’n boek dat ik zelf graag op de middelbare school had willen lezen. Het zit vol wijsheden waar je wat aan hebt en situaties waarin je jezelf kunt herkennen (of van kunt leren). Bovendien geeft het de lezer een goed gevoel mee, een gevoel van ‘het is oké zoals je bent’ en ‘geef altijd je eigen grenzen aan’. Kortom: een belangrijke feministische YA waarin veel (tiener)meisjes zich zullen herkennen. Ik ben fan!

Cijfer: 7,5
Sterren: 4

Eén reactie

  • Emmy

    Ik had dit boek ook heel graag willen lezen op de middelbare! Ik heb het boek dan ook aangevraagd voor de mediatheek, omdat ik hoop dat heel veel meiden er wat aan zullen hebben.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *