Recensie: Ingesloten – Samira Ahmed

Ik wil al zolang schrijven over Ingesloten van Samira Ahmed, maar steeds lukte het me niet om de juiste woorden te vinden. Tot vandaag. Vandaag vertel ik je eindelijk waarom Ingesloten zo’n goed boek is en waarom je het naar mijn mening écht moet gaan lezen.

Hier gaat Ingesloten over

De zeventienjarige Layla Amin en haar ouders worden ’s avonds overvallen door een militaire eenheid die hen meeneemt naar een interneringskamp voor Amerikaanse moslims. Met behulp van haar vriendje buiten het kamp, haar nieuwe vrienden in het kamp en een onverwachte bondgenoot vecht Layla voor haar vrijheid, en begint langzaam maar zeker een revolutie tegen de directeur van het kamp.

Als een vis die aan de haak is geslagen; machteloos

Een beklemmend verhaal dat eng realistisch aanvoelt, zo zou ik Ingesloten omschrijven. We volgen de zeventienjarige Layla Amin in het boek, een doodgewoon meisje dat tot voor kort naar school ging en een normaal leven leidde net zoals iedere andere Amerikaanse tiener. Maar de wereld is veranderd. Er kwamen politici aan de macht die de vrijheden van moslims steeds meer inperkten. Dat ging stapje voor stapje, heel langzaam. Eerst werd er strenger gecontroleerd bij de grens, later werden boeken verboden en kwam er een avondklok en inmiddels mogen moslimkinderen niet meer naar school. Layla zit daarom ook thuis en zoekt in het geheim haar vriendje David op.

‘Een beklemmend verhaal dat eng realistisch aanvoelt’

Het duurt niet lang of je wordt meegezogen in dit verhaal. Ik weet nog dat ik door moest lezen, omdat ik wilde weten hoe het af zou lopen. Aan de andere kant moest ik het ook even neerleggen na een tiental bladzijden, omdat het met momenten bijna voelt alsof je er zelf bij bent. Alsof iemand een hand om je keel heeft gelegd, zo beklemmend. Het plot komt overigens snel op gang. Lijkt eerst nog alles enigszins oké, op de flinke beperkingen na, als Layla en haar ouders worden opgepakt en mee worden gevoerd naar een interneringskamp is het pas echt menens. Machteloos zegt Layla dan: ‘Ik voel me als een vis die aan de haak is geslagen en op de stenen wordt gekwakt. Mijn staart slaat heen en weer; mijn lichaam kronkelt. Elk moment zullen mijn ingewanden eruit worden gesneden, maar het enige wat ik kan doen, is wachten op het mes’.

Een heel groot grijs gebied tussen goed en kwaad

Als Layla en haar ouders met vele andere Amerikaanse moslims naar het kamp worden gebracht, lijkt het eerst niet zo erg. Ze krijgen zelfs een eigen caravan als onderkomen en bovendien is er genoeg eten. Alleen schijn bedriegt, want ze worden continu in de gaten gehouden door middel van bewakers, camera’s en zelfs drones. Ook moeten ze elke dag werken en is hun vrijheid volledig weg. Het is de nieuwe pijnlijke realiteit. Wat opvalt is dat vooral de jongeren zich snel activistisch opstellen. De ouders van Layla voelen zich zo machteloos en radeloos dat ze de situatie zwijgend ‘accepteren’ en meewerken. Wat heeft het voor zin om je te verzetten als er een kans is dat je wordt doodgeschoten? Dit soort dingen zetten behoorlijk aan tot nadenken. Wat zou je zelf doen in zo’n situatie?

‘Samira Ahmed laat zien dat er een heel groot grijs gebied zit tussen goed en kwaad’

Samira Ahmed laat met dit verhaal zien hoe de wereld er ook uit kan zien. Als we geen vuist maken bij kleine inperkingen van vrijheden, wanneer dan wel? Het is allemaal vreselijk, hartverscheurend en eng realistisch. Het is een duister toekomstbeeld. Bepaalde dingen konden overigens wel beter – dat vriend David Joods is ligt er wel erg dik bovenop, dat Layla hem wil zien terwijl ze daarmee haar eigen leven op het spel zet was wel heel erg typisch tienermeisje (maar oké, het kan) en niet alle bijpersonages komen lekker uit de verf.

Eindoordeel

Toch ben ik positief over Ingesloten. Dat komt vooral omdat het aanzet tot nadenken en omdat Samira Ahmed laat zien dat er een heel groot grijs gebied zit tussen goed en kwaad. Het verhaal is allesbehalve zwart-wit. Zo zijn er ook moslims onder de bewakers, zijn er witte Amerikanen die aan de kant van de moslims staan en zijn er veel verschillen tussen de moslims in het kamp (met hoofddoek, zonder hoofddoek, strenger gelovig etc – waardoor zij ook weer vooroordelen over elkaar hebben). Kortom: ik vond het een goed verhaal. Het is heftig, maar zeker het lezen waard. Vier sterren.

Cijfer: 7,5
Sterren: 4