Recensie: Let it snow – Maureen Johnson, John Green & Lauren Myracle

Tijdens de feestdagen lees ik graag een bundel met korte winterse verhalen. Afgelopen kerst pakte ik daarom Let it snow op, waarin drie YA-verhalen staan van Maureen Johnson, John Green & Lauren Myracle. Dit vond ik ervan.

De Jubilee-express – Maureen Johnson

Het eerste verhaal van Maureen Johnson gaat over Jubilee. Jubilee zit op kerstavond in de trein en is op weg naar haar vriendje Noah. Alleen komt ze daar nooit aan, omdat de trein niet verder rijdt vanwege een zware sneeuwstorm. Uiteindelijk komt ze terecht in een wafelhuis – hét punt waar alle verhalen uit de bundel samen zullen komen. Ze probeert Noah te bereiken, maar dat lukt maar matig. Bovendien begint ze steeds meer aan haar relatie met Noah te twijfelen.

‘Soms leek het wel alsof ik zijn vriendin was omdat dat bij zijn plannen hoorde, alsof hij later, als hij zich voor een studie ging inschrijven, een formulier zou moeten invullen en een van de punten die hij dan moest afvinken was: ‘Heb je een enigszins intelligente vriendin die jouw ambities deelt en accepteert dat je maar beperkte tijd voor een privéleven hebt?’

‘Het leest lekker vlot, de personages komen goed uit de verf en het cliché-gehalte valt mee’

Ik vond dit eerste verhaal meteen de allerleukste van de hele bundel. Het leest lekker vlot, de personages komen goed uit de verf en het cliché-gehalte valt mee. Ook zitten er leuke vergelijkingen en beelden in. Zo krijgt Jubilee bijvoorbeeld een plak cake, die volgens haar ‘zo dik als Harry Potter, deel zeven, is’. Dat soort grapjes maken het verhaal toch nét wat leuker. Eindoordeel: 4 sterren.

Een cheertastisch kerstwonder – John Green



Ik had hoge verwachtingen van het kerstverhaal van John Green, waarschijnlijk omdat hij zo’n populaire schrijver is. Als je Een weeffout in onze sterren kunt schrijven, dan moet een kerstverhaal ook wel lukken – dacht ik. Dat viel tegen.

‘Ik vind het jammer om te zeggen, maar dit verhaal van Green was écht niet goed’

Hoe dan ook, in ‘een cheertastisch kerstwonder’ volgen we Tobin. Hij komt ook in het wafelhuis terecht, nadat hij van een vriend hoort dat er een sexy groep cheerleaders is gestrand. Met het spel Twister onder zijn arm en zijn beste vrienden aan zijn zij, gaat hij door de sneeuw om de liefde te vinden. Want bij die groep cheerleaders zou zomaar de liefde van zijn leven kunnen zitten. Alleen loopt dat – je verwacht het al – helemaal anders. Een van zijn beste vrienden is namelijk een heel leuk meisje.

Ik vind het jammer om te zeggen, maar dit verhaal van Green was écht niet goed. Het was soms ploeteren om erdoorheen te komen. De personages voelden te geknutseld. Green heeft vaak nerdy personages met gekke eigenschappen in zijn boeken, maar in dit korte verhaal lag dat er veel te dik bovenop. Het is niet alsof je een personage even wat gekke eigenschappen kunt geven en dat het dan meteen een diepgaand personage is, helaas. Eindoordeel: 2 sterren.

De beschermheilige van varkens – Lauren Myracle

Het laatste verhaal in deze YA-bundel is van Lauren Myracle. Ik kende haar, net als Maureen Johnson, nog niet en ging er daarom blanco in. In ‘De beschermheilige van varkens’ draait het allemaal om Addie. Ze is vreemdgegaan en voelt zich verschrikkelijk. Het liefst zou ze het goedmaken met Jeb. Alleen door de sneeuwstorm lukt het niet om hem te bereiken. Totdat blijkt dat Jeb ook in het wafelhuis zit.

‘Ik vond de verhaallijn en de personages best aardig’

Dit verhaal vond ik wel oké. Af en toe was het ploeteren en liep het te stroef, maar ik vond de verhaallijn en de personages best aardig. Vooral het feit dat Addie bij Starbucks werkte vond ik heel tof. In die Starbucks verschijnen namelijk allerlei gekke vaste klanten en komen er zelfs personages uit de andere verhalen langs. Dat is leuk gedaan. Dus ja, op dit verhaal heb ik niet enorm veel aan te merken. Het was prima, maar niet waanzinnig goed. Eindoordeel: 3 sterren.



Het eindoordeel: Let it snow krijgt van mij 3 sterren. Het is tof bedacht om de drie verhalen met elkaar te verbinden en alle personages samen te laten komen in een wafelhuis. Toch vond ik de uitwerking van de laatste twee verhalen minder.

Heb jij Let it snow al gelezen of de verfilming gezien op Netflix?