Recensie: Oost west, thuis best – Linda Holmes

De zomer is bijna voorbij en zo ook mijn ik-verslind-feelgoodboeken-fase, maar niet voordat ik nog wat feelgoods heb besproken. In deze blogpost vertel ik je wat ik van Oost west, thuis best van Linda Holmes vond.

Evvie en Dean

In Oost west, thuis best volgen we Evvie Drake en Dean Tenny. Evvie woont in een groot huis, die extra groot voelt sinds haar man een jaar geleden overleed. Eigenlijk rouwt ze niet zo erg om haar man, omdat hij ook een slechte gemene kant had, maar dat verhuld ze voor de buitenwereld. Om het huis van meer leven in te blazen en wat extra geld binnen te harken, besluit Evvie dat Dean bij haar in huis kan komen wonen. Of nou ja, in een appartement aan de achterkant van het huis. Hij heeft nog wel een eigen voordeur.

Dean is een vriend van haar beste vriend Andy. Hij was tophockeyer, maar nu hij een blessure heeft moet hij plotsklaps stoppen. Daar heeft hij het moeilijk mee. Tijdens een gesprek in het huis, spreken de twee één ding af: Dean vraagt niet naar Evvies man, en Evvie vraagt niet naar Deans mislukte carrière. Dat blijkt uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan.

‘Het voelt als lezer nogal alsof je aanschuift bij een tafel waaraan iedereen elkaar kent, inclusief roddels en inside information van iedereen uit het dorp’

Pakkende zinnen maar de dialogen zijn soms te ‘ons kent ons’

In pakkende zinnen a la Jill Mansell schetst Linda Holmes het kleine Amerikaanse plaatsje in Maine waar het verhaal zich afspeelt. Door de intieme setting – iedereen in het plaatsje kent elkaar zo’n beetje – moest ik erg aan de boeken van Jenny Colgan denken. Haar boeken spelen zich ook vaak af in een hechte gemeenschap, bijvoorbeeld op een klein Schots eiland. Bij dit boek van Holmes is dat precies zo, al moet je als lezer wel wat meer moeite doen én is het een stuk Amerikaanser. Wat wel minder is aan het boek van Holmes, vond ik de dialogen, met name die tussen meerdere personages. Het voelt als lezer nogal alsof je aanschuift bij een tafel waaraan iedereen elkaar kent, inclusief roddels en inside information van iedereen uit het dorp. Dat maakt het af en toe lastig om te volgen.

Mijn oordeel over het boek

De band tussen Evvie en Dean vond ik wel boeiend. Het boek is redelijk onderhoudend, je wilt de personages ook beter leren kennen, doorgronden als het even kan. Het zelfinzicht van Evvie – personages met zelfinzicht in feelgoodboeken, kom maar door – is daarbij heel behulpzaam. Bovendien omschrijft Holmes de dingen met momenten spot on: ‘Elk plan dat ik ooit heb gehad kwam er, denk ik, op neer dat alles later zou gebeuren. Je bent tweeëntwintig, drieëntwintig; de tijd lijkt oneindig. Net een zwembad waarin je niet op de bodem kunt staan. Ik wist dat er iets anders zou komen, maar dat was altijd later. Later, later. Het was alsof ik wachtte tot er iets zou beginnen, en eigenlijk leefde ik er de hele tijd middenin.’

‘Er mocht best nog wat meer actie in’

Al met al ben ik gematigd positief over Oost west, thuis best. Het boek leest lekker weg, maar halverwege verslapte mijn aandacht toch geregeld. Er mocht best nog wat meer actie in, een spannendere verhaallijn, ik noem maar wat, dan was het een stuk onderhoudender geweest. Wat ik wel goed vond aan het boek vond zijn de personages (prima uitgewerkt), de sfeer (erg Amerikaans, maar dat heeft ook wel weer wat) en het feit dat het niet te irritant zoetsappig is. Daarom krijgt dit boek van mij drie sterren.

Cijfer: 6,5
Sterren: 3

Oost west, thuis best is vertaald door Tineke Funhoff. Voor deze blogpost kreeg ik een recensie-exemplaar toegestuurd van de uitgeverij.