Recensie: One small thing – Erin Watt

Na De Royals-serie van Erin Watt, is er nu een ander boek van het schrijversduo vertaald. Ik las One Small Thing en vertel je vandaag wat ik ervan vond.

Pakkend geschreven, maar ik had veel meer verwacht

Zoals je misschien weet, ben ik fan van De Royals-boeken van Erin Watt. Ze zijn heel pakkend geschreven en bevatten zoveel drama dat ze lezen als een soap. Zo’n soap waar je geen genoeg van kunt krijgen. Hoewel One Small Thing een heel ander boek is, verwachtte ik iets soortgelijks. Qua schrijfstijl is het inderdaad typisch Erin Watt. Het leest vlot en het is toegankelijk geschreven. Je hoeft er bijna geen moeite voor te doen, want je bent zo tien hoofdstukken verder. Toch had ik meer verwacht van One Small Thing, want op veel vlakken laat het te wensen over.

‘Je hoeft er bijna geen moeite voor te doen, want je bent zo tien hoofdstukken verder’

Het begint al met het plot. In het begin vond ik het verhaal erg leuk. Hoofdpersoon Beth vlucht namelijk een avondje het huis uit, omdat haar ouders ongelofelijk bemoeizuchtig zijn sinds de dood van haar zus. Zo bemoeizuchtig dat Beth bijna geen lucht meer krijgt. Voordat het schooljaar begint, heeft ze een avond nodig voor zichzelf. Daarom gaat Beth naar een feestje toe in een ruige buurt – het soort buurt waar iedereen over zegt dat er drugsdealers wonen. Dat blijkt uiteindelijk mee te vallen en Beth komt op een gezellig feest terecht. Met een jongen die zich voorstelt als Chase heeft ze zelfs een héle leuke avond, want ze gaat met hem naar bed. Zoiets heeft ze nog nooit gedaan, maar het voelt goed en na het feest is ze helemaal oké. De week erna is het tijd voor het nieuwe schooljaar en – verrassing – Chase blijkt plots bij haar op school te zitten. Alleen is dat niet alles, Chase blijkt ook iets te maken te hebben met de dood van de zus van Beth.

De geloofwaardigheid ontbreekt

Ondanks dat het plot nogal cliché is, vond ik het verhaal eerst toch best leuk. Alleen na een tijdje verviel het steeds in herhaling en ging het verhaal me ook tegenstaan. Er zijn een paar factoren waardoor ik dit boek niet goed vond. De eerste: er zit geen tweede perspectief in. Bij De Royals lees je meestal vanuit twee perspectieven, bijvoorbeeld vanuit Ella en Reed, maar in One Small Thing lees je enkel vanuit Beth. Jammer, want Chase is juist het meest interessante personage in het gehele boek.

‘Dat Beth per ongeluk met ‘de moordenaar van haar zus’ naar bed gaat, kan ik nog begrijpen, maar dat hij vervolgens ineens bij haar op school zit en ze verliefd op hem wordt? Dat gaat wel erg ver’

Ten tweede vond ik het verhaal niet geloofwaardig genoeg. Dat is denk ik het grootste gebrek aan dit boek. Tenminste, ik vond sommige dingen wel erg moeilijk te geloven. Dat Beth per ongeluk met ‘de moordenaar van haar zus’ naar bed gaat, kan ik nog begrijpen, maar dat hij vervolgens ineens bij haar op school zit en ze verliefd op hem wordt? Dat gaat wel erg ver. Maar ook de gehele sfeer op school omtrent Chase is heel vreemd. Alle leerlingen keren zich tegen Chase en veroordelen Beth, wat het verhaal wederom doet dalen in geloofwaardigheid. Ik kan me niet voorstellen dat het zo eenzijdig is. Dat er niet iemand is die naast Beth staat. Tenslotte vond ik het gedrag van de ouders van Beth ook vrij ongeloofwaardig. Ze zijn erg overbeschermend sinds de dood van haar zus, maar het gaat zo ver dat ze zelfs de slaapkamerdeur van Beth eruit halen of haar locatie via haar mobiel tracken. Daarnaast hebben ze een blinde vlek voor het vervelende ex-vriendje van de overleden zus en hebben ze Beth in het verleden wel naar een psycholoog gestuurd, maar zichzelf niet. Ik vond het moeilijk te geloven dat het echt volwassen mensen waren, omdat het zo ontbreekt aan zelfinzicht.

Ten derde vond ik veel bijpersonages nogal apart of vervelend. De vriendinnen van Beth vond ik heel dom overkomen (mijn inner feminist vond het soms vrouwonvriendelijk om ze zo neer te zetten). Daarnaast nemen de vriendinnen, inclusief beste vriendin Scarlett, het nooit voor haar op. Ook niet als het onderdrukkende vriendje van Scarlett Beth aan het slutshamen is. Dat het onderdrukkende vriendje uiteindelijk over een grens gaat, zag ik ook van mijlenver aankomen.

Kortom: dit boek was het niet voor mij. De kenmerkende schrijfstijl is aanwezig, maar de geloofwaardigheid is er niet. Daarom geef ik One Small Thing 2 sterren. Hopelijk is het volgende boek van het schrijversduo een stuk beter.

Cijfer: 5
Sterren: 2

Ik heb dit boek gekregen als recensie-exemplaar